Önce kabul eder, sonra tanımlarsınız.
Tanımları ilişkilendirir, bağları ile bir sistem kurar
En son bütüne ve insani bir yetenek olarak anlama ulaşırsınız.
Yani kabuller kavramları, kavramlar sistemleri, sistemler bir bütünü ve bu bütün ile sürecin kendisi sezgi ve çıkarımlar yoluyla anlamı doğurur.
Dolayısıyla
En başından koşulsuz olarak kabul etmeniz gereken ispatsız ve öylesine olağan ilk dayanaklarınız
Yoksa
Her şey tümüyle anlamsızdır.
Ancak
Bu başlangıçlar dışında kurguladığınız her adımı
Analiz etmek, denemek, ilişkilendirmek, açıklamak ve ispat etmek zorundasınız.
Bunu yaparken
Geçmiş, şu an ve gelecekten örnekler alıp
Kendinize uyarlamanız en doğal hakkınızdır.
Eğer sonunda ulaştığınız anlam,
Gündelik çıkarlarınızla çatışıp çatışmadığından bağımsız olarak
En az bir noktada sizi huzursuz ediyorsa
O zaman ilk kabulünüzü sorgular
Ve gerekirse yeni bir kabule yönelir
Ya da yeni tanım ve yöntemlere başvurur
En başından kurgularsınız kendi gerçeğinizi.
Bu döngülerden doğan anlamlar ise bir araya geldikçe gerçekler doğruluk kazanmaya başlar.
Vakit düşündükçe daha dar,
Üstüne üstlük yolun sonu
Hiçbir zaman görülemeyecek kadar uzak olabilir.
Amaç,
Birçoğu tarafından bu eşsiz sona varmak gibi gözükse de
Birlikte gidilmesi gereken bu yolculuğun birer öznesi olabilmenin mutluluğunu hissetmek kadar basittir oysa.
Bu süreçte yerini alma çabası ile ara sıra
Dursa, gerilese ya da tökezlese de bireyler
Pes etmeden ilerleyip
Varlıklarını, duygularını, deneyimlerini çekinmeden paylaşabilmeleridir
Onları insan yapan.
