Ormanların direniş nefesine katılmaktır gayesi; gizesinde bir tohum bekler kımıldanmak için baharı.
Şımarık martılar terk edip karayı, sığınır denizine.
Ne zaman bakacak olsam, adını gizler göğün tepesinde oynaşan kuşlar.
Bir böcek hızlanır kanatlarında.
Solgun bir yaprak belirler gibi gelip geçen zamanı, eder can veren dalına nihai vedasını.
Alelacele bir yerlere koşuşturan niyetlerin taşlaşmış bakışları, eşlik eder çocukluklarından miras tanıdık adımlara.
Ve balkonunda bir kız yüreğiyle saklar sıcacık umudunu, ışıltısı altında kendi sesinin yankılanacağı sahnenin hemen öncesinde.
Şu kirletilmiş dünyanın arınma merasiminedir dostum tüm bu hazırlıklar.
Bense rüzgarın toza bulanması misali, başıma gelen ters gitmiş her işe bilirim elbette sayıp sövmesini.
Bilirim.
Bilirim de ne anlamı var ki durduk yere bu anlamsız didişmenin.
Sadece durmalıyım biliyorum,
Tekrar en başından adamakıllı yürümesini öğrenmek için.
