Bir bar taburesi oturduğun yer.
Bir ayağın yerden yüksek, diğeri basar yere.
Ben uzağım ışığından.
Sen kalabalığın ortasında kendi açıklığına hapsolmuş içimde bir kadın.
Geceye inat parıldar tenin.
Değişimden sakınanlara anlamsız gelir,
Gerçekliğe açılan aydınlık bir pencere aklında incelikli düşüncelerin.
Belki yalnız bu yüzden
Arda kalan tek gölgesi
Göz bebeği siyahına saklanır tüm gizemin.
Ve sen sevmezsin,
Sırf kıyafetine uysun diye toplanmış saçların.
Eski bir hikayenin anlatımı arasına sıkışan derin nefesin,
Yanımda okuduğunu varsaydığım kitabın sayfa sesine eşlik eden bakışların gibi çeler aklımı.
Kapılıp sürüklenmemek elde değil
Ancak düş de olsa yıkılmaz mantığımın esareti.
Uyanırım her ne zaman ben istersem saklandığım siyahından.
İstesem de
Uyuyamam.
