Ne zaman iskeleden denize baksam martıları kıskanırım.
Kimi bulutlar arasında kaybolana dek en yükseklere uçar, çığlıkları yankılanır kayalıklarda.
Kimi de kendini rüzgara bırakmış ümitsizce, başına gelecek haberdar bir bekleyişle öylesine süzülür.
Belki içlerinden en genci, hangi akşam o kıyılara gelsem, sessizce uzaklaşır engin denizde.
Ahenkle gökyüzünde yükselir ve birden kendini suların benliğine bırakır.
Bir kanadı belirir dalgalar arasında, son bir çırpınışla eriyip gider.
İçim ürperir..
O keskin deniz kokusunda yalnızlığımı fark ederim.
Hangi akşam o kıyılara gelsem,
Uçsuz bucaksız denizimle bir martı olmak isterim..
